Harry van de Vliet heeft vanaf zijn werkplek in het Europoint Gebouw II aan de Galvanistraat een prachtig uitzicht over de Vierhavensstrip, het gebied waar het Dakpark moet komen. Hij geniet er van. ‘Het is uniek en inspirerend om de plek waar het straks allemaal gaat gebeuren in volle glorie te zien, het langzaam te zien veranderen en straks uitzicht te hebben op een kwalitatief hoogwaardig ontwikkeld gebied waar mensen wonen, werken en recreëren.’
Hij is al vanaf het allereerste begin , 1997, betrokken bij de Dakpark-plannen. Het was niet zijn eerste ervaring met het realiseren van groenvoorziening op een dak. In de afstudeerfase van zijn studie buitenruimte- en cultuurtechniek was hij eind jaren ’60 betrokken bij de aanleg van een daktuin en woonhuis op het dak van een machinefabriek in München. Straks zal hij met het Dakpark op de Vierhavensstrip zijn lange interessante carrière bij het ingenieursbureau van Gemeentewerken afsluiten. Over een paar jaar gaat hij met de VUT. Maar voor die tijd wil hij trots door het Dakpark hebben gewandeld. Trots, omdat hij als geen ander weet wat een denkwerk het heeft gekost om alles technisch goed te onderbouwen. Trots, omdat hij als geen ander weet wat zich allemaal aan technisch vernuft onder de aanplant en bestrating bevindt. Want het Rotterdamse Dakpark is door het dubbelgebruik van de grond op zo’n grote schaal uniek in Europa. En dat betekende dat het ingenieursbureau voor een uitdagende klus stond. Hoe konden de creatieve wensen van architecten, parkontwerpers en bewoners binnen het beschikbare budget worden vertaald in technisch verantwoorde toepassingen?
Inmiddels zijn verschillende problemen opgelost. Hoe met de dijk om te gaan, hoe de buizen van de stadsverwarming in te passen, hoe de toegankelijkheid tot het Dakpark zo optimaal mogelijk te maken, hoe te zorgen voor absolute waterdichtheid tussen park en onderliggende bebouwing, hoe maken we de overkluizing ? Inmiddels liggen de oplossingen op tafel. De tekeningen hangen op de wanden van de werkkamer.
Dat vindt Harry van de Vliet het leuke aan zijn werk: dat de verschillende partijen altijd weer tot elkaar weten te groeien naar de meest bevredigende oplossing voor allemaal. Transparant zijn, open met elkaar communiceren en elkaar door prikkelende vragen te stimuleren. In de groeifase werden plannen geopperd en later weer verworpen. Verspilde energie was het nooit. In 2003 won een inmiddels niet meer toepasbaar concept de Infratech Award Natuur en Landschap 2003; de daarin gepresenteerde structuur is inmiddels op andere locaties toegepast.
Met het Dakpark Vierhavensstrip zit het wel goed. Twee lagen waterafdichtend EPDM en een speciaal watershell-systeem zorgen er straks voor dat de gebruikers van de gebouwen onder het park geen druppel lekkage te zien krijgen. De betonnen bak tussen Dakpark en gebouwen krijgt hiermee het beste afdichtende materiaal van dit moment. Daarnaast komen er ook nog inspectieluiken, waardoor aangepaste riool-camera’s , rupswagentjes met beweegbare lens en een extra grote hoeveelheid licht, de vloer nauwlettend kunnen controleren. De draagtafelconstructie is bekend. De juiste voorspanning, de juiste kanaalplaten, boommatrixen versus maximale belasting, het is allemaal bestudeerd, de keuzes zijn onderbouwd in het stedebouwkundig plan.
Straks kijkt het ingenieursbureau van Gemeentewerken uit over een onherkenbaar veranderde Vierhavensstrip. Het nu grauwe terrein zal er groen uitzien, ’s avonds wordt het feeëriek verlicht, het zal een ontmoetingsplaats voor de buurt worden. En onder al dat moois wordt gewerkt in een kwalitatief geweldige locatie, gegarandeerd lekkage- en scheurvrij, dankzij Harry van de Vliet en zijn collega’s.
Marijke Baan
Meer info over het Dakpark? www.dakparkrotterdam.nl